काव्यपुष्प क्रमांक:२६४ खळाळता ओहळ
खळाळता ओहळ
दुधाळ जलधारा वेगाने प्रवाहती
तुषार शिंपण कातळाला करती
जलप्रवाह फेसाळत पुढे जाती
मनमयुरात थुईथुई कारंजे उडती
जलधारा उसळती कातळावरी
साखरनळ्यांची किमया न्यारी ||
हिरव्या शालूची किनार भरजरी
दुधनळ्यांचे खुलले रुपडे भारी ||
कड्यातून कोसळती जलधार
जणूकाही नखरेल नटखट नार
कातळाला करतेय अवखळ वार
उसळवती सर्वांगी बेधुंद तुषार||
ओल्या पावसात भिजलं रानं
पावसाचं धरतीशी नातं छान
वारा पानातून गातोय गाणं
सरीला सप्त सुरावटीचा मान||
खूपच सुंदर👌
ReplyDeleteधन्यवाद
ReplyDelete